Skąd wzięły się chińskie znaki?

Za stawienie się przed jego obliczem obiecał im hojne dary, na miarę swej wszechmocnej i cuda czyniącej dobroci.

Lecz zwierzęta – mając dusze zamroczone kłopotami – nie potrafiły oderwać się od codziennych trosk lub chwilowych zajęć i niemal wszystkie zlekceważyły wezwanie Buddy.

Tylko przedstawiciele dwunastu gatunków pojawili się przed obliczem boskiego mędrca. Byli to w kolejności przybycia: Szczur, Bawół, Tygrys, Kot (zwany czasem Zającem lub Królikiem), a także Smok, Wąż, Koń, Koza (owca), Małpa, Kogut, Pies oraz Dzik (którego niekiedy zastępuje Świnia).

W podzięce za przybycie Budda nadał każdemu z tych stworzeń po jednym roku kalendarzowym. Od tamtej pory każdy kolejny rok nosi imię jednego z tych zwierząt, jego godło i symbol, a ludzie, którzy w danym roku przychodzą na świat, zostają obdarzeni cechami charakteru i zachowania przypisanymi owemu stworzeniu.

I tak został ustanowiony powtarzający się regularnie co dwanaście lat cykl, w którym następują po sobie kolejne lata tego „fantastycznego zwierzyńca”

Źródło: Astrologia Chińska i Księga Przemian I Cing, Catherine Aubier